De eerste dae in Suid Afrika
Blijf op de hoogte en volg Bjorn
23 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Zoals beloofd, de eerste post, iets later dan gepland maar dat schijnt dan weer typisch Zuid-Afrikaans te zijn. Wat ook typisch Zuid-Afrikaans is dat ze hier aan de linkerkant van de weg rijden, wat me de eerste paar kilometers wat schrikmomentjes opleverde. De warme kraan zit hier ook links, komen mijn twee linkerhanden toch nog van pas.
Al in mijn vroege jeugd heb ik de wens gekoesterd om middels een verre reis eens onvoorwaardelijk steun te bieden aan mijn medemens elders op de wereld. Aan heb die het qua land, geboorteplaats, oorlog en armoede en dictatuur net even minder getroffen hebben dan ik, bedoel ik dan. En dan zit je een paar jaar later gewoon in het vliegtuig en gaat er toch echt wat van terecht komen, wat natuurlijk hartstikke gaaf is. Ik ga een maand verblijven in Nieu Bethesda in een heerlijk verblijf in een prachtig gebied ( zie foto).Het huis is van Annemiek, een vriendin van het gezin. Zij heeft samen met twee andere Nederlandse vrouwen een stichting die zich belangeloos inzet voor de kinderen uit de townships. Met behulp van de stichting kunnen kinderen d.m.v een leertuin hun eigen groente en fruit verbouwen, een proces dat voor hen erg leuk en leerzaam is. Ook zorgt de stichting ervoor dat zoveel mogelijk kinderen een vervolg studie kunnen volgen, op de kostschool in Graaff-Reinet een dorpje zo'n 45 min rijden van Nieu Bethesda. Voor 125 euro per jaar kan een kind een jaar studeren. Wil je meer weten over de stichting kijk dan even op http://www.stichtingvoedsaam.nl. Ik wil via deze weg iedereen die al aan de stichting gedoneerd hebben, heel erg bedanken. Ik heb hierdoor de stichting een mooi bedrag mogen overhandigen.
Ook hoop ik in het Art center in Nieu Bethesda een cursus voetreflexologie te mogen geven aan een aantal moeders uit de townships. Ik kan nu nog lastig inschatten of dat ook echt gaat lukken omdat de mensen hier nogal wantrouwend kunnen zijn, tegenover blanke mensen. Wordt vervolgt.
Hieronder mijn belevenissen de eerste dagen:
Zondag 19-10
Zondagmiddag ben ik na een gezellige afscheidslunch uitgezwaaid door mijn ouders,zus,schoonbroer en zeer goede vriendin Willemijn. Met een overlevingspakket, wat gezonde snaaierij voor onderweg met prachtige kaart daarbij, ga ik de reis die met overnachting erbij zo'n 48 uur duurt, wel overleven. De vlucht van Amsterdam naar Caïro gaf me leuke gesprekken met Annemiek en verliep verder zonder problemen
Maandag 20-10
De luchthaven van Caïro bracht niet veel meer dan een uurtje wachten, wat WiFi oppikken en even wat eten. Ik heb in Caïro volgens mij net zo vaak mijn paspoort laten zien als in al mijn reizen bij elkaar. Voor me ligt een reis van 8 uur naar Zuid-Afrika
Op het moment dat ik deze zinnen opschrijf is het 03.05 en ben ik dus onderweg naar Johannesburg. Ik heb tot nu toe nog helemaal niets gedaan wat ook maar een beetje op slapen lijkt en daar ben ik nou juist zo goed in. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet moe ben, maar mijn beentjes die toch echt horen bij een lichaam van 192 cm masseren de onderrug van mijn grijze voorbuurman, die lag lekker met de stoel naar achter, bleek later een Duitser, heb ik weer. Gelukkig zit er op iedere stoel een knop waarmee je je stoel lekker naar achteren kunt stellen en is de stoel achter mij leeg. Gelukkig is er meestal er van de 250 stoelen maar een knop kreupel, je mag 1 keer raden welke dat dan weer is....... En dan zit ook nog eens naast een hele grote meneer, die 10 jaar geleden vergeten is een sport te kiezen. Mijn benen vinden het jammer, die van hem vermoedelijk minder, gokje. Goed dat hij slaapt en geen Nederlands leest, anders had u dit verhaal misschien wel nooit gelezen. Gelukkig kwam mijn derde avondmaal langs tijdens mijn slapeloosheid, niet dat ik nou echt trek had, maar eten tegen de verveling, daar heb ik een in de loop der jaren een aardig talent voor ontwikkeld.
Kortom: Zet een ADHD'er met zitvlees voor een kwartier voor 8 (ACHT) uur in een stoel met bovenstaande specificaties en je begrijpt dat het hier echt gezellig is, nu, 04.20, zucht!
De reis verliep verder zonder al teveel vertraging. In de middag kwamen we aan in Porth Elisabeth, waar we de plaatselijke natuurwinkel leeg kochten. Ik geloof dat ze rest van de maand niet meer open hoefde om de gemiddelde maandomzet te halen. De bed and breakfast bracht me waar ik naar verlangde, rust. Een half uurtje slaap bracht me niet veel, behalve zin in wat eten. In een plaatselijk restaurant at ik wat taai vlees, friet met veel te zure mayo. Ik verlangde naar mijn bed. Ik was nu welgeteld 36 uur achter elkaar op geweest te zijn met onderbreking van slecht een klein uur slaap. Zodra ik mijn kussen aanraak ben ik vertrokken voor een kleine 10 uur slaap.
Dinsdag 21-10
Na een fijne nacht slaap belande ik via een ontbijtje met bacon en eggs in een Zuid-Afrikaanse supermarkt waar we wat water kochten voor onderweg en een Zuid-Afrikaanse simkaart. Voor het eerst betaalde ik met de rand, die in zijn eentje ongeveer 7 eurocent waard is.
Er waren mij in de rit van zo'n drie uur bergen belooft en die heb ik gekregen. Een oneindigheid aan schoonheid trok aan me voorbij. Met de het voorbijgaan van de bergen zakte mijn gedachte terug naar waarneemstand en ik werd er intens rustig van.In Graaff Reinet aten we een pizaatje en deden we wat boodschappen. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Nieu Bethesda. Hier gaat deze jongen het wel een maandje volhouden. Stilte heb ik nog nooit zo lekker ervaren als hier, wat kan het hier lekker stil zijn zeg. We aten nog heerlijk buiten, waar de warmte nog lang niet was verdwenen. Onder een schitterende sterrenhemel dronk ik nog een kopje thee en vertrok vroeg richting mijn bed.
Woensdag 22-10
Om 06.00 opende ik voor heel even mijn ogen. Niet dat al uitgeslapen was, maar er kwam een zee van geluid mijn gehoorgang binnen. Ik dacht even dat Annemiek haar bed al had verruild voor de keuken, maar al snel hoorde ik niks meer. Zal wel iets van buiten geweest zijn, dacht ik, en ik sliep snel weer verder. Later bleken het apen te zijn die het dak als springkussen gebruikte, dusssss!
Vandaag bracht een hersteldagje, met wat lekker eten, lezen en relaxen. Mijn eerste hardloopkilometers op Zuid-Afrikaanse bodem zijn gemaakt, waarvan akte. Gewapend met een flesje water, een plattegrond van het dorpje en mijn telefoon ging ik optimistisch op pad, zo rond een uurtje of 4. Graadje of 27 en een aangenaam windje, heerlijk. Het plan was, dorpje uitlopen via een slingerweggetje, stukje de bergen in, waar een uitkijkpunt op me wachtte, daarna de zelfde weg weer terug. Dat ze de bordjes hier op z'n zuid-afrikaans brachten me bij een boerderij, alwaar de vrouw des huizes met een flinke stapel hout op haar hoofd, mij haarfijn uitlegde waar ik dan wel echt wezen moest. Wil jy naar die Bankie? Ik knikte en we kwamen er snel uit, Ik vroeg nog beleefd of ze hulp nodig had met het hout, waarop ze antwoorde:"Ik help jou met de weg bleekneus. Dat hout is in mijn handen en dat blijft zo". Dit alles op z'n afrikaans, uiteraard.Met deze vrouw viel niet te sollen. Ik bedankte haar en vervolgde mijn weg naar het uitkijkpunt. Wat een goddelijk uitzicht zeg. Ik kwam even op adem, genoot even en draaide om. Op de terugweg, zo'n 20 minuten later, kwam ik haar weer tegen, met dezelfde stapel hout. Ik liet op mijn telefoon het fotootje van het uitkijkpunt zien, en kreeg een tevreden blik terug. Mooier lopen is er niet. Op de terugweg kreeg ik twee hongerige zwerfhonden achter me aan en mistte door alle tumult een afstekertje, wat me een extra kilometer opleverde. Een wandeling met Annemiek met een koel moment in de beek plus een voortreffelijk avondmaal gaven een prettig herstel. Het is fijn om hier te zijn, tot zover.
Baie groet,
Bjorn
PS Ik zal zo om de 3 a vier dagen posten, zodat ik niet elke dag aan de WiFi gekluisterd zit.
Al in mijn vroege jeugd heb ik de wens gekoesterd om middels een verre reis eens onvoorwaardelijk steun te bieden aan mijn medemens elders op de wereld. Aan heb die het qua land, geboorteplaats, oorlog en armoede en dictatuur net even minder getroffen hebben dan ik, bedoel ik dan. En dan zit je een paar jaar later gewoon in het vliegtuig en gaat er toch echt wat van terecht komen, wat natuurlijk hartstikke gaaf is. Ik ga een maand verblijven in Nieu Bethesda in een heerlijk verblijf in een prachtig gebied ( zie foto).Het huis is van Annemiek, een vriendin van het gezin. Zij heeft samen met twee andere Nederlandse vrouwen een stichting die zich belangeloos inzet voor de kinderen uit de townships. Met behulp van de stichting kunnen kinderen d.m.v een leertuin hun eigen groente en fruit verbouwen, een proces dat voor hen erg leuk en leerzaam is. Ook zorgt de stichting ervoor dat zoveel mogelijk kinderen een vervolg studie kunnen volgen, op de kostschool in Graaff-Reinet een dorpje zo'n 45 min rijden van Nieu Bethesda. Voor 125 euro per jaar kan een kind een jaar studeren. Wil je meer weten over de stichting kijk dan even op http://www.stichtingvoedsaam.nl. Ik wil via deze weg iedereen die al aan de stichting gedoneerd hebben, heel erg bedanken. Ik heb hierdoor de stichting een mooi bedrag mogen overhandigen.
Ook hoop ik in het Art center in Nieu Bethesda een cursus voetreflexologie te mogen geven aan een aantal moeders uit de townships. Ik kan nu nog lastig inschatten of dat ook echt gaat lukken omdat de mensen hier nogal wantrouwend kunnen zijn, tegenover blanke mensen. Wordt vervolgt.
Hieronder mijn belevenissen de eerste dagen:
Zondag 19-10
Zondagmiddag ben ik na een gezellige afscheidslunch uitgezwaaid door mijn ouders,zus,schoonbroer en zeer goede vriendin Willemijn. Met een overlevingspakket, wat gezonde snaaierij voor onderweg met prachtige kaart daarbij, ga ik de reis die met overnachting erbij zo'n 48 uur duurt, wel overleven. De vlucht van Amsterdam naar Caïro gaf me leuke gesprekken met Annemiek en verliep verder zonder problemen
Maandag 20-10
De luchthaven van Caïro bracht niet veel meer dan een uurtje wachten, wat WiFi oppikken en even wat eten. Ik heb in Caïro volgens mij net zo vaak mijn paspoort laten zien als in al mijn reizen bij elkaar. Voor me ligt een reis van 8 uur naar Zuid-Afrika
Op het moment dat ik deze zinnen opschrijf is het 03.05 en ben ik dus onderweg naar Johannesburg. Ik heb tot nu toe nog helemaal niets gedaan wat ook maar een beetje op slapen lijkt en daar ben ik nou juist zo goed in. Dat wil overigens niet zeggen dat ik niet moe ben, maar mijn beentjes die toch echt horen bij een lichaam van 192 cm masseren de onderrug van mijn grijze voorbuurman, die lag lekker met de stoel naar achter, bleek later een Duitser, heb ik weer. Gelukkig zit er op iedere stoel een knop waarmee je je stoel lekker naar achteren kunt stellen en is de stoel achter mij leeg. Gelukkig is er meestal er van de 250 stoelen maar een knop kreupel, je mag 1 keer raden welke dat dan weer is....... En dan zit ook nog eens naast een hele grote meneer, die 10 jaar geleden vergeten is een sport te kiezen. Mijn benen vinden het jammer, die van hem vermoedelijk minder, gokje. Goed dat hij slaapt en geen Nederlands leest, anders had u dit verhaal misschien wel nooit gelezen. Gelukkig kwam mijn derde avondmaal langs tijdens mijn slapeloosheid, niet dat ik nou echt trek had, maar eten tegen de verveling, daar heb ik een in de loop der jaren een aardig talent voor ontwikkeld.
Kortom: Zet een ADHD'er met zitvlees voor een kwartier voor 8 (ACHT) uur in een stoel met bovenstaande specificaties en je begrijpt dat het hier echt gezellig is, nu, 04.20, zucht!
De reis verliep verder zonder al teveel vertraging. In de middag kwamen we aan in Porth Elisabeth, waar we de plaatselijke natuurwinkel leeg kochten. Ik geloof dat ze rest van de maand niet meer open hoefde om de gemiddelde maandomzet te halen. De bed and breakfast bracht me waar ik naar verlangde, rust. Een half uurtje slaap bracht me niet veel, behalve zin in wat eten. In een plaatselijk restaurant at ik wat taai vlees, friet met veel te zure mayo. Ik verlangde naar mijn bed. Ik was nu welgeteld 36 uur achter elkaar op geweest te zijn met onderbreking van slecht een klein uur slaap. Zodra ik mijn kussen aanraak ben ik vertrokken voor een kleine 10 uur slaap.
Dinsdag 21-10
Na een fijne nacht slaap belande ik via een ontbijtje met bacon en eggs in een Zuid-Afrikaanse supermarkt waar we wat water kochten voor onderweg en een Zuid-Afrikaanse simkaart. Voor het eerst betaalde ik met de rand, die in zijn eentje ongeveer 7 eurocent waard is.
Er waren mij in de rit van zo'n drie uur bergen belooft en die heb ik gekregen. Een oneindigheid aan schoonheid trok aan me voorbij. Met de het voorbijgaan van de bergen zakte mijn gedachte terug naar waarneemstand en ik werd er intens rustig van.In Graaff Reinet aten we een pizaatje en deden we wat boodschappen. Na een klein uurtje rijden kwamen we aan in Nieu Bethesda. Hier gaat deze jongen het wel een maandje volhouden. Stilte heb ik nog nooit zo lekker ervaren als hier, wat kan het hier lekker stil zijn zeg. We aten nog heerlijk buiten, waar de warmte nog lang niet was verdwenen. Onder een schitterende sterrenhemel dronk ik nog een kopje thee en vertrok vroeg richting mijn bed.
Woensdag 22-10
Om 06.00 opende ik voor heel even mijn ogen. Niet dat al uitgeslapen was, maar er kwam een zee van geluid mijn gehoorgang binnen. Ik dacht even dat Annemiek haar bed al had verruild voor de keuken, maar al snel hoorde ik niks meer. Zal wel iets van buiten geweest zijn, dacht ik, en ik sliep snel weer verder. Later bleken het apen te zijn die het dak als springkussen gebruikte, dusssss!
Vandaag bracht een hersteldagje, met wat lekker eten, lezen en relaxen. Mijn eerste hardloopkilometers op Zuid-Afrikaanse bodem zijn gemaakt, waarvan akte. Gewapend met een flesje water, een plattegrond van het dorpje en mijn telefoon ging ik optimistisch op pad, zo rond een uurtje of 4. Graadje of 27 en een aangenaam windje, heerlijk. Het plan was, dorpje uitlopen via een slingerweggetje, stukje de bergen in, waar een uitkijkpunt op me wachtte, daarna de zelfde weg weer terug. Dat ze de bordjes hier op z'n zuid-afrikaans brachten me bij een boerderij, alwaar de vrouw des huizes met een flinke stapel hout op haar hoofd, mij haarfijn uitlegde waar ik dan wel echt wezen moest. Wil jy naar die Bankie? Ik knikte en we kwamen er snel uit, Ik vroeg nog beleefd of ze hulp nodig had met het hout, waarop ze antwoorde:"Ik help jou met de weg bleekneus. Dat hout is in mijn handen en dat blijft zo". Dit alles op z'n afrikaans, uiteraard.Met deze vrouw viel niet te sollen. Ik bedankte haar en vervolgde mijn weg naar het uitkijkpunt. Wat een goddelijk uitzicht zeg. Ik kwam even op adem, genoot even en draaide om. Op de terugweg, zo'n 20 minuten later, kwam ik haar weer tegen, met dezelfde stapel hout. Ik liet op mijn telefoon het fotootje van het uitkijkpunt zien, en kreeg een tevreden blik terug. Mooier lopen is er niet. Op de terugweg kreeg ik twee hongerige zwerfhonden achter me aan en mistte door alle tumult een afstekertje, wat me een extra kilometer opleverde. Een wandeling met Annemiek met een koel moment in de beek plus een voortreffelijk avondmaal gaven een prettig herstel. Het is fijn om hier te zijn, tot zover.
Baie groet,
Bjorn
PS Ik zal zo om de 3 a vier dagen posten, zodat ik niet elke dag aan de WiFi gekluisterd zit.
-
23 Oktober 2014 - 23:39
Larissa:
Klinkt goed Bjorn! Heeel veel plezier nog! xx -
23 Oktober 2014 - 23:51
Moos:
Hee Bjorn, erg leuk om te lezen wat je meemaakt en ook mooie fotos, xx
-
24 Oktober 2014 - 00:35
Rina:
Hey kanjer, leuk om je verslag te lezen hoor. Wat een reis zeg, echt lang! En zoo grappig dat er apen op het dak aan het springen waren. Hoop voor je dat je idd voetreflex les mag geven daar maar mocht dat niet lukken dan komt er vast wel iets anders voor in de plaats. Veel plezier man en ik ga je blog zeker volgen! Dikke kus -
24 Oktober 2014 - 07:12
Mamma:
Hoi man,
wat een leuk verhaal, heb ervan genoten. Lekker dat je er nu bent en in die eerste dagen al wat avontuurtjes in de pocket hebt, apen op het dak en zwerfhonden achter je aan, echt iets voor jou, en van wie zal je dat hebben haha? Succes met je project en vooral veel plezier, we spreken je van het weekend even, liefs mamma Xxx -
24 Oktober 2014 - 07:33
Pappa:
Mooi verhaal vriend!
Groetjes daar en tot het volgende verhaal! Ik ga aan het werk....
Liefs,
Pappa -
24 Oktober 2014 - 08:32
Ans Van Hove:
Wat n prachtig verhaal,zie het zo voor me!Ook over je vliegreis,deed me denken aan mijn reis naar China,heb toen bijna 10 uur klem gezeten,naast n heeeeele dikke man!
Ik,wens je een super verblijf daar,dat zal vast wel lukken met je positieve instelling.
Tot je volgende verslag!ik kijk er naar uit!
Lieve groetjes,Ans -
24 Oktober 2014 - 08:51
Ina Maat:
Hoi Bjorn,
Mooi om je verslag te lezen en de foto's te bekijken! Ik ga je zeker volgen...
Have fun!
Groet,
Ina Maat
-
24 Oktober 2014 - 09:22
Rudiana:
Hi Bleekneus, wat een leuk verhaal! Ik heb me meteen aangemeld, ben heel benieuwd naar je volgende avontuur, groetjes van ons,xxx -
24 Oktober 2014 - 09:56
Herma:
hoi Bjorn, ik vond het heel leuk je ervaringen te lezen; het geeft me het gevoelook even in Suid Afrika te zijn! Leuke manier van kijken heb je.
groetjes Herma -
24 Oktober 2014 - 11:36
Janaika:
Buurman wat een staaltje schrijtechniek heb je neergepent. Heerlijk om te lezen... Ik kijk uit naar de volgende afleveringen! -
24 Oktober 2014 - 14:24
Aad:
Hoi Bjorn, Je reis en reisverslag maken leuke dingen bij je los. Geniet ervan en vergeet niet foto's te maken.... veel foto's! Goeie reis verder -
24 Oktober 2014 - 17:41
Nynke Vis:
Wat een leuk verhaal, succes daar en vindt het onwijs stoer van je. -
24 Oktober 2014 - 19:49
Mattie:
Hey Bjornie,
Wat leuk om te lezen...heel veel plezier daar. Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Ciao Mattie -
25 Oktober 2014 - 01:18
René:
Hoi Bjorn
Leuk verslag van je reis.....
Alvast veel plezier en succes daar ! -
25 Oktober 2014 - 09:45
Corine:
Hallo bjorn.
wat een belevenissen zeg in een paar dagen tijd. Geweldig hoor. Heel veel plezier en geniet van al het moois om je heen.
Ik heb deze link van je moeder gekregen, erg leuk en ik blijf je volgen.
heel veel plezier.
Hartelijke groetjes corine -
25 Oktober 2014 - 16:36
Hanny Luinenburg:
Hallo Bjorn
Via Rudiana kreeg ik te horen dat je in Zuidafrika bent. Joh wat een geweldig avontuur!!
Heb je reisverslag tot nu toe gelezen. Leuk gedaan. Ik ga je ook verder volgen.
Het zal voor jou een onvergetelijke reis worden. Nog veel plezier daar. -
26 Oktober 2014 - 00:49
Willemijn:
Leuk man! Bleekneus, die houden we er in :-D
Blijf genieten! -
26 Oktober 2014 - 20:56
Dennis En Roos:
Hey Björn. Mooi om te horen dat alles tot nu toe goed verlopen is! Ik zal je gelijk kunnen zeggen dat ze in Nederland de warm water kraan hebben omgedraait voor jou. Het zit nu ook aan de linker kant! ;) -
26 Oktober 2014 - 21:14
Bjorn:
Tikfoutje Dennis, zit echt aan de andere kant haha iedereen dank voor de leuke reacties! -
27 Oktober 2014 - 15:13
Mariët Meijer:
Hoi Bjorn,
Je hebt ook schrijftalent. Echt leuk om je verslag te lezen....met humor.
Liefs en heb het goed daar.
Mariët -
28 Oktober 2014 - 18:15
Yolanda:
Hoi Bjorn,
Heb net alles zitten lezen. Wat een leuke verslagen en wat een avontuur man.
Wat zal jij van de ene verbazing in de andere vallen. En wat lijkt het me een fantastisch avontuur waar je je hele leven aan terug denkt. Maar eerst nog veel meer beleven. Lieve Bjorn heel veel plezier en mooie momenten. Pas goed op jezelf. Lieve groet van Yolanda xx
-
29 Oktober 2014 - 14:38
Thea Snel :
hoi bjorn goed te horen dat de reis goed is gegaan.heb net je verslagen gelezen een fantastishe belevenis ook wel genieten -
01 November 2014 - 01:15
Melanie:
hee Bjorn!
Super leuk om je verhaal te lezen!
Ik ga je volgen hoor!
Geniet ervan ! Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
