Afspraak is nie afspraak nie
Door: Bjorn Heijnen
Blijf op de hoogte en volg Bjorn
30 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth
Allereerst mijn hartelijke dank voor de leuke reacties op het vorige bericht, dat zorgt absoluut voor een fijn gevoel, hier in ZA! Op wat sneeuw en ijs na heb ik na 8 dagen zo'n beetje alle weertypes voorbij zien komen. Na een paar mooie, zonnige dagen, schudt het kleine dorpje zo nu en dan op z'n grondvesten, soms door de wind en soms vanwege het onweer, wat je hier rustig met hoofdletters mag opschrijven, uitroepteken. Je knippert twee keer met je ogen je stoel (van ijzer), waar je net op zat, ligt 10 meter verderop, inclusief je ontbijtspulletjes. Dat ik me echt in Afrika begeef, werd me maandagmiddag duidelijk toen maandag de stroom uitviel en Nieu Bethesda even zonder stroom verder moest en verder ging. Dat even bleek toch 24 uur te zijn. Ach, het heeft wel iets, dineren bij kaarslicht, semi-koud douchen en los van de WiFi. Als het niet vanzelf gaat, dan helpt de natuur je handje, verslaafde dat ik ben. Je wordt je weer even bewust van de luxe waaraan je gewend bent, en dat is absoluut niet verkeerd.
De maandagochtend gaf me een paar inzichten. Allereerst gaat het ritme hier in andere golfbewegingen dan in Nederland, in de zin van langzamer. Zeg maar als je 10.30 afspreekt en je komt 10.45 op je afspraak, dan ben je in de regel ruim op tijd! Ook lukt er bij het ontbreken van enig vocabulaire in welke taal ook, meer dan je denkt. Er waren 2 mensen die wel iets over voeten wilde leren van deze bleekneus. Voordat ze dinsdag echt zouden gaan beginnen kregen ze eerst een behandeling, ter kennismaking. Met handen en voeten en Annemiek als tolk kwam ik een heel eind. Inmiddels hebben ze er twee behandelingen en een les opzitten. Ik achteraf blij dat er zich niet meer mensen hebben aangemeld, dat had ik qua indrukken, niet getrokken. Wel waren deze 2 mensen zeer enthousiast en leergierig. Helaas bleek vanochtend dat ergens heel erg enthousiast over zijn, nog niet betekent dat het een garantie is, dat ze er überhaupt zijn. Afspraak is afspraak, behalve hier en nu in Zuid-Afrika.
Het hardlopen gaat op Zuid-Afrikaanse bodem voor geen meter. Ik ben nog allesbehalve fit en mijn hartslag schiet bij enige lichte inspanning naar abnormale waardes. Alsof ik het hardlopen verleerd ben, alsof deze benen horen bij een gewicht van 130 kilo, of iets anders waar weinig energie, kracht of snelheid vanuit gaat. Ik schaam me zo nu en dan voor mijn tempo, maar mijn lijf wil even niet harder. Goed dat niemand dit zit, mopper ik zachtjes in mezelf. Dit is trimmen Heijnen, stoppen ermee, douchen en een glas wijn drinken, dit wordt niks meer! Even voor de algemene beeldvorming: Ik geloof dat ik na 10 dagen ZA op een dag na elke dag wijn gedronken heb, dat zegt genoeg, lijkt mij. Het zal naast het niet topfit zijn ook met 1500 hoogtemeters te maken hebben, die ze hier, verre van vlak over de weg verdeeld hebben, wat me, zo nu dan goed uit mijn comfort zone haalt. Ik besluit even niet te lopen, het lichaam even te laten wennen, aan de hoogte en aan de rust.
Ik sta ervan te kijken hoe je lichaam vermoeidheid op kan slaan en op je wacht als je tickets geboekt zijn en je koffer alweer is uitgepakt op de plaats van bestemming. Wat kan je ineens lamlendig voelen. Gelukkig ben ik hier een maand, en heb ik tijd om te rusten en met een volle accu terug te komen. Ik alleen wil ook zo graag lopen, daar wordt ik nou eenmaal een leuker mens van, al is het maar voor mezelf.
Waar ik ook nog even aan moet wennen is aan alle diertjes die hier zonder aankondiging zomaar binnen wandelen. Los van alle motten, vliegen, muggen en paarden (!), kwam er maandag tijdens de stroomuitval kwam er een muis even dag zeggen. Ik ben niet gek op dieren en helemaal niet op muizen, dat schijnt in de familie te zitten, toch moeders? Ik heb na de tweede nacht mijn stapeltje kleding voor de deur maar weggehaald. Als ik hier met mijn angsten moet worden geconfronteerd, dan moet het maar.
Verder staan er een paar uitstapjes op het program en wat fijne behandelingen. Ik hoop in de komende week ook iets in de leertuinen te kunnen doen. Ik heb het hier in het mooi Zuid-Afrika prima naar mijn zin. Wordt vervolgd.
Baie groet,
Bjorn
De maandagochtend gaf me een paar inzichten. Allereerst gaat het ritme hier in andere golfbewegingen dan in Nederland, in de zin van langzamer. Zeg maar als je 10.30 afspreekt en je komt 10.45 op je afspraak, dan ben je in de regel ruim op tijd! Ook lukt er bij het ontbreken van enig vocabulaire in welke taal ook, meer dan je denkt. Er waren 2 mensen die wel iets over voeten wilde leren van deze bleekneus. Voordat ze dinsdag echt zouden gaan beginnen kregen ze eerst een behandeling, ter kennismaking. Met handen en voeten en Annemiek als tolk kwam ik een heel eind. Inmiddels hebben ze er twee behandelingen en een les opzitten. Ik achteraf blij dat er zich niet meer mensen hebben aangemeld, dat had ik qua indrukken, niet getrokken. Wel waren deze 2 mensen zeer enthousiast en leergierig. Helaas bleek vanochtend dat ergens heel erg enthousiast over zijn, nog niet betekent dat het een garantie is, dat ze er überhaupt zijn. Afspraak is afspraak, behalve hier en nu in Zuid-Afrika.
Het hardlopen gaat op Zuid-Afrikaanse bodem voor geen meter. Ik ben nog allesbehalve fit en mijn hartslag schiet bij enige lichte inspanning naar abnormale waardes. Alsof ik het hardlopen verleerd ben, alsof deze benen horen bij een gewicht van 130 kilo, of iets anders waar weinig energie, kracht of snelheid vanuit gaat. Ik schaam me zo nu en dan voor mijn tempo, maar mijn lijf wil even niet harder. Goed dat niemand dit zit, mopper ik zachtjes in mezelf. Dit is trimmen Heijnen, stoppen ermee, douchen en een glas wijn drinken, dit wordt niks meer! Even voor de algemene beeldvorming: Ik geloof dat ik na 10 dagen ZA op een dag na elke dag wijn gedronken heb, dat zegt genoeg, lijkt mij. Het zal naast het niet topfit zijn ook met 1500 hoogtemeters te maken hebben, die ze hier, verre van vlak over de weg verdeeld hebben, wat me, zo nu dan goed uit mijn comfort zone haalt. Ik besluit even niet te lopen, het lichaam even te laten wennen, aan de hoogte en aan de rust.
Ik sta ervan te kijken hoe je lichaam vermoeidheid op kan slaan en op je wacht als je tickets geboekt zijn en je koffer alweer is uitgepakt op de plaats van bestemming. Wat kan je ineens lamlendig voelen. Gelukkig ben ik hier een maand, en heb ik tijd om te rusten en met een volle accu terug te komen. Ik alleen wil ook zo graag lopen, daar wordt ik nou eenmaal een leuker mens van, al is het maar voor mezelf.
Waar ik ook nog even aan moet wennen is aan alle diertjes die hier zonder aankondiging zomaar binnen wandelen. Los van alle motten, vliegen, muggen en paarden (!), kwam er maandag tijdens de stroomuitval kwam er een muis even dag zeggen. Ik ben niet gek op dieren en helemaal niet op muizen, dat schijnt in de familie te zitten, toch moeders? Ik heb na de tweede nacht mijn stapeltje kleding voor de deur maar weggehaald. Als ik hier met mijn angsten moet worden geconfronteerd, dan moet het maar.
Verder staan er een paar uitstapjes op het program en wat fijne behandelingen. Ik hoop in de komende week ook iets in de leertuinen te kunnen doen. Ik heb het hier in het mooi Zuid-Afrika prima naar mijn zin. Wordt vervolgd.
Baie groet,
Bjorn
-
30 Oktober 2014 - 12:31
Iris:
Gozert! Ja, dingen gaan soms anders in het buitenland, daar weet ik alles van! Dat de techniek je in de steek laat en je mij dus moest vragen om je verhaal te uploaden, kwam mooi uit. Zo kon ik nog een kleine inhoudelijke aanpassing doen in de tekst. Dat zul je vanzelf wel gemerkt hebben! Take care. Liefs van je zus. -
30 Oktober 2014 - 13:59
Sophie:
Hee Bjorno,
Niet vergeten, hardlopen is leuk (zeker voor jou) maar je bent in ZA. Als het hardlopen niet gaat zoals je wilt ga je focussen op andere dingen. Dit gaat niet gebeuren dat je het hardlopen wat niet wilde mee gaat onthouden als je aan deze reis denkt. En wat betreft die muizen, dat vind ik eigenlijk wel grappig dat je daar bang voor bent.
Geniet er nog van en ik zie je als je weer in het land bent -
30 Oktober 2014 - 17:01
Mamma:
Hey kanjer,
ik ben trots op je, wat de voeten betreft is er al meer gelukt, dan van te voren verwacht :), komt vast wel weer wat moois op je pad en het hardlopen verleer je niet hoor, er gaan vast records sneuvelen na je reis, dan gaat het ineens zo makkelijk. En bang voor muizen ik???????????? haha, Stoer hoor dat je alle confrontaties aan gaat, groetjes aan Annemiek, spreek je gauw weer,
liefs mamma Xxx -
30 Oktober 2014 - 19:08
Pappa:
Vriend!!
Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat! Zo is het in het leven! En dus ook met hardlopen. Wel weer een mooi verhaal! Groetjes daar, ook aan je huisdieren ;)
Liefs,
Pappa -
30 Oktober 2014 - 21:38
Cato:
Leuk om te lezen Bjorn! Geniet van je tijd daar, het is goud waard!! -
30 Oktober 2014 - 23:19
René:
Weer een leuk verslag...succes met de muizen :-)
Groeten, René -
30 Oktober 2014 - 23:38
Willemijn:
Jaloersmakende foto's!!
Alles gaat een tempootje langzamer in Afrika, dus ook het hardlopen :-)
Geniet ervan! -
31 Oktober 2014 - 11:48
Agniet:
Hi Bjorn,
Wat gaaf wat je aan het doen bent!!
Heel veel plezier en ik blijf met plezier je berichten lezen :-)
Groetjes -
01 November 2014 - 17:46
Rina:
Hey Bjorn, leuk om je verslag te lezen! Haha je bent echt een kind van je moeder. ..muizen!! Ja in dat soort landen zal alles wel veel slomer gaan, nou ja dan kan jij het ook lekker een tandje rustiger aan doen. Ook wel eens lekker. Geniet er nog maar lekker van . Ik kijk weer uit naar h e volgende verslag. Groetjes Rina -
04 November 2014 - 21:50
Maaike:
Hey kanjer!
Hier dan eindelijk een berichtje van mij.....had ff wat anders aan mijn hoofd, sorry man.
Wat een prachtige verhalen, heerlijk en herkenbaar.
Voor het (niet lekker kunnen) hardlopen had ik je toch gewaarschuwd? Doet niets hoor, je loopt mij er vast nogsteeds uit!
Hoe is t met je huisgenoot? En dan niet de dierlijke...? Geef haar een dikke knuffel.
Xxx Maaike -
04 November 2014 - 22:35
Nellly An:
Hallo Bjorn,
Wat een leuke verslagen heb je geschreven, heerlijk beeldend! Ik heb vanmiddag weer lekker met Maaike en Norma gelopen, hier in het koude en donkere kikkerlandje. Heel veel plezier nog verder in ZA: GENIET (maar dat doe je geloof ik wel...).
Groetjes van Nelly An, de collega van Maaike die je bij de Zorgmarathon hebt ontmoet :-) -
06 November 2014 - 12:19
Bjorn:
Allen dank voor de leuke reacties. @ Maaike: moeders maakt het goed hoor, doe om de 5 dagen haar voeten, zal de knuffel overbrengen. @ Nely-An: dank, ga zo door en ik zie je bij de zorgmarathon 2015!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
